نسل جوان از نگاه امام رضا علیه السلام
عبدالکریم پاک نیا تبریزی
تربیت نسل جوان یکى از ضروریات جوامع است. با پرورش صحیح مى توان از این نیروى عظیم و سرشار از استعدادهاى گوناگون, سعادت و سلامت جامعه آینده را تضمین نمود در این مجال به نکته هاى مهم تربیتى و پرورش نسل جوان در پرتو رهنمودهاى امام هشتم(ع) مى پردازیم.
1- احترام
تربیت نسل جوان از نگاه امام رضا(ع)
احترام به شخصیت, نیاز اساسى و طبیعى یک جوان مى باشد. او همچنانکه به آب و غذا نیازمند است, همانطور براى ارضاى حس خویشتن دوستى, تشخص طلبى و افتخار به شخصیت خود نیاز به احترام و محبت والدین و مربیان دارد.
امام رضا(ع) در اظهار دوستى به دیگران مى فرماید:
التودد الى الناس نصف العقل
ابراز محبت و دوستى به دیگران نیمى از خردورزى است.
آرى احترام به دیگران از جمله به نوجوانان و جوانان روشى پسندیده و موافق با فطرت آنهاست زیرا, آنان از احترام لذت مى برند و به احترام کننده ى خویش علاقه مند مى شوند.
توجه به نظرات آنان, مشورت با آنان, سلام کردن به آنان, هدیه دادن, تشویق و تشکر از فعالیت هاى مثبت آنان از جلوه هاى احترام و محبت به آنان مى باشد. اگر آنان مورد احترام باشند از فرامین والدین کمتر سرپیچى مى کنند و در یک کلام, احترام به نسل جوان یکى از قویترین عوامل جذب آنان مى باشد و در مقابل, توهین به شخصیت آنان کینه آور و نفرت انگیز خواهد بود.
امام رضا(ع) مى فرماید:
اجمل معاشرتک مع الصغیر والکبیر
برخورد و معاشرت زیبا و احترامآمیز با کوچکتر و بزرگتر را بر خود لازم بدان.
بنابراین در پرتو احترام به نوجوان مى توان نکات مهم تربیتى و اخلاقى را به وى منتقل نمود. همچنین حلیم بودن, سکوت و چشم پوشى از رفتار تند و گفتار خشن نوجوانان که حاکى از بحران بلوغ و عدم کنترل اخلاق و رفتار در آن دوران مى باشد ـ و عفو خطاهاى نوجوانان مى تواند محبت والدین را در دل آنان افزایش دهد.
حضرت على بن موسى الرضا(ع) فرمود:
ان الصمت یکسب المحبه انه دلیل على کل خیر
سکوت, محبت آور بوده و نشانگر هر خیر و نیکى است.
2- توجه به سخنان و خواسته هاى جوانان
اگر به سخنان و خواسته هاى فرزندانمان توجه کنیم, مطمئنا روابط نزدیکترى با آنان خواهیم داشت و با آنان همانند یک دوست, همدل و همراز شده و بسیارى از دلخورىها و ناراحتى هایشان را برطرف خواهیم نمود. ابراهیم بن عباس یکى از همراهان امام هشتم(ع) مى گوید:
ندیدم که آن حضرت سخن دیگرى را قطع کند, آن حضرت صبر مى کرد تا سخنانش به پایان برسد و هیچگاه خواسته هاى کسى را که قادر به انجام آن بود رد نمى کرد.
ادامه در منبع : ره توشه راهیان نور /ش41/ محرم 1423/ 1380ش مقاله عبدالکریم پاک نیا تبریزی
